Filozof i psycholog, twórca filozoficznej szkoły lwowsko-warszawskiej. Studiował filozofię pod kierunkiem Franza Brentano, a także filologię klasyczną, matematykę i fizykę. Uzyskał doktorat z filozofii, a jego przełomowa praca habilitacyjna: „O treści i przedmiocie przedstawień” wpłynęła na poglądy czołowych filozofów europejskich przełomu XIX i XX wieku.

Drugi z ojców założycieli poznańskiej psychologii. Całe swoje życie zawodowe związał z poznańską psychologią. Studia psychologiczne ukończył w Szkocji, na Uniwersyteciew Edynburgu. Od samego początku w centrum jego zainteresowańbył pomiar za pomocą testów. W roku 1947 otrzymał tytuł „MA with honours in psychology”. W roku 1957 otrzymał stopień naukowy doktora filozofii.

Należy do niewielkiego grona wybitnych polskich psychologów specjalizujących się w problematyce rozwoju psychicznego człowieka. Jako jedna z pierwszych w Polsce spojrzała całościowo na rozwój według teoretycznego modelu „rozwoju człowieka w cyklu życia”. Kończyła studia psychologiczne w Poznaniu w 1956 r.

Brał udział w powstaniu warszawskim jako sanitariusz (Bakcyl – Krybar – szpitalu Konopczyńskiego 3/5), pod pseudoninimem „Jasiński”, „Jan”. Urodzony w Wilnie 8.10.1922, zmarł 11.03.1978 w Poznaniu.